na bazie kauczuku SBS, żywicy i rozpuszczalników organicznych
Bezproblemowe stosowanie, dobra przyczepność początkowa i końcowa przy jedno- bądź dwustronnym nakładaniu kleju, jak i wystarczająca odporności na ciepło to cechy, które uzasadniają stosowanie od ponad 50 lat klejów zawierających rozpuszczalniki w przemyśle mebli tapicerowanych.
Najpóźniej z początkiem lat 90. węglowodory chlorowane (CKW), uchodzące dotąd za dobre, niepalne rozpuszczalniki, uzyskały złą sławę wśród producentów mebli tapicerowanych, materacy i pianki ze względu na podejrzenie o oddziaływanie rakotwórcze. Na skutek tego zostały w dużej części wycofane i zastąpione najczęściej przez kleje kauczukowe SBS, których pierwszą napotkaną wada jest łatwopalność.
Przez lata jedynym dążeniem producentów klejów była próba zwiększenia zawartości ciał stałych przy jednoczesnym zmniejszeniu użyciu rozpuszczalników i eliminowania silnych rozpuszczalników aromatycznych – takich jak toluen lub ksylen. Dzisiaj stosuje się standardowo kleje z udziałem od 60% do 65% ciał stałych, w niektórych przypadkach można zastosować nawet do 75% ciał stałych, podczas gdy wcześniej powszechnie stosowana ich zawartość w klejach sięgała 40%.
Dążenie do stworzenia klejów o większej zawartości ciał stałych nie tylko jest skutkiem wymagań rynku, ale również działania w interesie ochrony środowiska! Kto zakupi na przykład 100 kg 40% kleju, „podaruje” z tego środowisku naturalnemu przynajmniej 60 kg rozpuszczalnika.
Od dawna nie jest już tajemnicą, że coraz powszechniej stosowane dyspersje wodne i kleje termotopliwe (hotmelt) mogą stać się środkiem zaradczym w tym zakresie, jako „zielona” alternatywa. Dlaczego zatem te przyjazne dla środowiska systemy nie są powszechnie spotykane w przemyśle tapicerskim?
Grafika przedstawia jasno i wyraźnie korzyści: wrażliwe na przemarzanie dyspersje wodne emitują do środowiska wprawdzie pod względem ilościowym taki sam rząd wielkości jak ich odpowiednik zawierający rozpuszczalnik (przy 50-60% udziale ciał stałych), jednakże istotną różnicą jest to, że emitowana jest woda, a nie lotny węglowodór.
Rozpylone dyspergowane cząsteczki polimeru – cząsteczki stałe, które podczas oddychania mogą osadzać się w płucach – są ze względu na efekt overspray nieuniknione i nie należy ich ignorować. Wentylacja, wyciągi i wyposażenie ochronne różnią się nieznacznie od podobnych urządzeń stosowanych przy produkcji klejów z rozpuszczalnikami, jednak w niektórych przypadkach muszą być one nawet bardziej rozbudowane.
Wyobraźmy sobie w następnym kroku całkowite wycofanie rozpuszczalników z receptury klejów, całkowite zrezygnowanie z medium, jakim jest woda, a w zamian zastosowanie mieszanki ugniecionego kauczuku SBS/SIS i najróżniejszych odmian żywicy, powstanie nagle 100% klej termotopliwy i klej o zerowej zawartości łatwo lotnych rozpuszczalników organicznych (Volatile Organic Compound)!
Naukowcy postawili sobie za zadanie udostępnienie do produkcji mebli tapicerowanych wrażliwych na nacisk klejów HMPSA (Hotmelt Pressure Sensitive Adhesive) i nietrwale klejące kleje typu APAO (Amorphous-Poly-á<grecka alfa>-Olefins).
W zależności od wyboru kombinacji materiałów, jak: pianka/pianka czy pianka/drewna, możliwe jest nakładanie kleju przy użyciu walca, dyszy itd.
Właściwości klejów, jak ich odporność na deformacje termiczne, nie mogą w niczym ustępować klejom z zawartością rozpuszczalników.
Przy wyborze urządzeń do nakładania kleju w kombinacji z odpowiednim klejem do określonych zastosowań Zelu Chemie służy klientom bogatym doświadczeniem i know-how. Producent kładzie nacisk na zastosowanie substytutów klejów zawierających rozpuszczalniki i prowadzi swoich klientów ramie w ramię przez drogę procesów wytwórczych, bazujących na wodzie i realizacji produkcji klejów topliwych pozbawionych rozpuszczalników.
Zelu Chemie zaprasza do kontaktu ze swoimi doradcami w Polsce.
(kk)
.
