Dostosowanie się do przepisów norm i aktów prawnych wymaga wyjaśnienia użytkownikom płyt obowiązków ciążących na ich producentach i dostawcach. Obowiązki te zostały określone Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z 11 sierpnia 2004 roku, wydanym w oparciu o przepisy ustawy z 30 sierpnia 2002 roku.
Zobowiązano w nim dostawców oznakowania symbolem CE wyrobów przeznaczonych do stosowania w budownictwie oraz określono dokumenty, które są niezbędne dla potwierdzenia zgodności tych wyrobów z normami. Minister wymienia też jednostki uprawnione do dokonywania certyfikacji wyrobów budowlanych. Podstawową jednostką kontrolną jest zakładowa kontrola produkcji (ZKP), która prowadzi systematyczny nadzór nad produkcją i przedkłada próbki płyt do oceny ich zgodności z wymaganiami norm zewnętrznej jednostce certyfikującej. Jednostki, które w Polsce dokonują klasyfikacji i certyfikacji płyt, winny posiadać akredytację do prowadzenia działalności wydaną przez Polskie Centrum Akredytacji (PCA) podległe Ministerstwu Gospodarki.
Należy podkreślić, że z upływem czasu wymagania i oczekiwania ze strony użytkowników płyt stale wzrastają. Wychodząc temu naprzeciw, producenci dostarczają na rynek lepszy produkt, znacznie różniący się od tego produkowanego jeszcze 5 czy 10 lat temu. Nie każdy rodzaj płyt wymaga badań specjalistycznych i posiadania odpowiednich dokumentów klasyfikacyjnych. Jednak wszystkie, bezwzględnie, muszą mieć świadectwo higieniczne E1, potwierdzające stopień emisji związków formaldehydu, których zawartość w m3 powietrza nie powinna przekraczać 0,124 mg.
Pojawiają się informacje prasowe, że od 1 lipca 2013 roku wszystkie produkty wprowadzone do obrotu powinny mieć oznaczenia symbolem CE. Ma to na celu wyeliminowanie z ich zawartości tak szkodliwych dla zdrowia substancji, jak: kadm, azbest, materiały radioaktywne, pięciochlorofenol. Na liście tej znajduje się również formaldehyd występujący w klejach wykorzystywanych do produkcji płyt. Badania prowadzone w oparciu o przepisy normy ENV 717-1 pozwalają na ustalenie stopnia emisji formaldehydu w sklejkach i pozostałych płytach drewnopochodnych. Ustalono, że najwyższy stopień tej emisji utrzymuje się w okresie 3 dni od ich wyprodukowania. W miarę upływu czasu współczynnik ten stale się zmniejsza, tym samym nie powoduje już zagrożenia dla zdrowia.
Bezpieczeństwo ludzi – największym wyzwaniem
Wiadomość, która nadeszła z Brazylii kilka tygodni temu, informowała, że w czasie pożaru w dyskotece śmierć poniosło 245 osób. Podobne przypadki miały miejsce i w innych krajach, w tym również u nas – w Gdańsku i Kamieniu Pomorskim. Od wielu lat podejmowane są próby stosowania na większą skalę w budownictwie materiałów, które stanowiłyby zaporę ogniową w pomieszczeniach ewakuacyjnych. Do tych celów stosowano drzwi i inne przegrody wykonane ze szkła zbrojonego, które jednak tylko na krótko potrafiły powstrzymać błyskawiczne rozprzestrzenianie się płomieni. Metalowa siatka wtopiona w szklaną taflę pozwala utrzymać ją w całości zaledwie przez kilka minut przy pękającym pod wpływem temperatury szkle. Koniecznością stało się więc stworzenie odpowiednich materiałów, które pozwoliłyby na ewakuację ludzi w czasie 30 czy 60 minut.
Rozwiązanie znaleziono w produkcji płyt drewnopochodnych poddanych zmienionym procesom technologicznym. Płyty te potrafią powstrzymać ogień jeszcze przed jego dotarciem do zapór znajdujących się w pobliżu klatek schodowych czy wind. Obowiązujące obecnie przepisy obligują właścicieli budynków publicznych do zapewnienia szybkiej ewakuacji ludzi. W takich obiektach, na tzw. drogach ewakuacyjnych, stosuje się wykładziny i panele ścienne wykonane z materiałów niezapalnych, które powinny posiadać klasyfikację ogniową B s2 d0. Inne wymagania zostały przyjęte dla płyt i materiałów używanych do wyposażania pływających jednostek i wież wiertniczych znajdujących się na morzu. Tu wprowadzona została odrębna, podwyższona klasyfikacja, oznaczona literami IMO. Potwierdzają ją nieliczne instytuty posiadające akredytację w oparciu o postanowienia konwencji z 1974 roku o ochronie życia i bezpieczeństwie na morzu SOLAS.
Deklaracja zgodności – dokument najważniejszy
Obowiązek przedłożenia dokumentów potwierdzających klasyfikację użytych materiałów, wykorzystywanych do budowy nowych obiektów lub remontu starych, spoczywa na firmach podwykonawczych. Dotychczas uznawano certyfikat lub potwierdzenie klasyfikacji jako dokument podstawowy. Jednak praktyka ostatnich lat pokazuje, że najważniejsza stała się deklaracja zgodności dostarczonych płyt i innych materiałów z obowiązującymi normami i klasyfikacjami. W przypadku płyt drewnopochodnych kontrola użytych materiałów jest prosta, gdyż na ich dłuższych krawędziach znajdują się symbole klasyfikacyjne i inne ważne oznaczenia. Deklarację zgodności wystawia ich wytwórca lub sprzedawca. Dokument ten powinien zawierać informacje dotyczące producenta płyt oraz powoływać się na odpowiednie certyfikaty lub klasyfikacje.
Od kilku lat wymagane jest również dołączenie do kompletu dokumentów świadectwa FSC, które potwierdza pochodzenie surowca użytego do produkcji płyt z legalnego i prowadzonego w sposób zrównoważony dla środowiska naturalnego źródła. Upowszechniany obowiązek przedłożenia takiego świadectwa ma na celu ograniczenie nielegalnej i rabunkowej eksploatacji lasów i degradacji środowisk leśnych.
Lech Kowalski
Przedsiębiorstwo Euroholz od ponad 20 lat stale podąża za ogólnoświatowymi trendami, systematycznie dbając o dobór oferowanych materiałów do zmieniających się wymagań i oczekiwań klientów. W ofercie firmy znajdują się wyłącznie towary posiadające niezbędne klasyfikacje i spełniające ustalone prawem normy. Należy zaznaczyć przy tym, że w dotychczasowej praktyce nie odmówiono nam akceptacji przedłożonych dokumentów. Pod względem jakości dostarczamy płyty o najwyższych parametrach osiągalnych w Europie.
.
