O bezpieczeństwie mebli raz jeszcze… Część 2. Bezpieczeństwo mebli w sypialni

Ostre krawędzie, zadziory, brak zabezpieczenia otworów, błędnie dopasowane barierki ochronne i drabinki, wreszcie słaba wytrzymałość i trwałość to tylko niektóre z zagrożeń, które mogą stwarzać meble w sypialni. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z łóżkiem piętrowym, czy tradycyjnym, w jakich meblach przechowujemy odzież, wszystkie one podlegają określonym normom i powinny być sprawdzone przez specjalistyczne laboratorium badawcze. Warto przyjrzeć się w szczegółach, jak bardzo skomplikowane są takie badania i jak wiele aspektów z zakresu bezpiecznego użytkowania tego rodzaju mebli obejmują.

Łóżka wysokie/piętrowe

Łóżkom piętrowym/wysokim poświęcona jest norma PN-EN 747-1+A1:2015-08. Jej druga część opisuje metody badawcze, jakimi weryfikuje się bezpieczeństwo tych mebli. Wśród stawianych im wymagań są takie, które sprawdza się w laboratorium badawczym, ale też takie, do których może odnieść się każdy z użytkowników. I tak, do sprawdzanych parametrów należą między innymi ostre krawędzie i zadziory, które nie powinny występować. W przypadku łóżek ze stalową ramą wszystkie rury powinny być zamknięte, tzn. zaślepione. Z uwagi na ryzyko utknięcia palca średnica/szerokość występujących otworów i szczelin powinna być mniejsza niż 7 mm. Jeśli otwory i szczeliny są większe to ich średnica/szerokość powinna być mniejsza niż 12 mm (nie dotyczy otworów o głębokości mniejszej niż 10 mm). W przypadku barier ochronnych, podstaw łóżka i drabinek wszystkie pozostałe dostępne szczeliny lub otwory powinny liczyć co najmniej 12 mm, ale nie więcej niż 25 mm, podczas badania zgodnie z pkt. 5.3 normy PN-EN 747-2: 2012 + A1: 2015; lub co najmniej 60 mm, ale nie więcej niż 75 mm, podczas badania zgodnie z pkt. 5.3 normy PN-EN 747-2: 2012 + A1: 2015; lub co najmniej 200 mm.

Same bariery ochronne powinny mieć wysokość przynajmniej 200 mm, licząc od podstawy łóżka lub 160 mm, licząc od górnej powierzchni materaca. Maksymalna wysokość materaca, od której liczona jest minimalna wysokość barier ochronnych, powinna być z kolei zaznaczona na stałe, tak aby każdy użytkownik miał świadomość tego, jakiej grubości materac może w danym łóżku zastosować.

Powierzchnia górna pierwszego stopnia/szczebla drabinki nie powinna być zaś oddalona od podłogi o więcej niż 400 mm, natomiast dystans między kolejnymi stopniami większy niż 250±50 mm, a szerokość stopni/szczebli mniejsza niż 300 mm.

W przypadku łóżek piętrowych sprawdza się także ich wytrzymałość. Dno łóżka musi wytrzymać obciążenie równe 1200 N (około 120 kg), a barierki ochronne 200 N siły pionowej i 500 N siły bocznej – na zewnątrz łóżka i do wewnątrz.

Łóżka

Poświęcona im norma PN-EN 1725:2001, podobnie jak w przypadku łóżek wysokich/piętrowych, omawia wymagania dotyczące średnicy/szerokości otworów/szczelin. Te weryfikuje się jednak tylko w momencie zagrożeń wynikających z ruchomych mechanizmów. Odległość pomiędzy dwoma częściami ruchomego mechanizmu musi być zatem mniejsza niż 8 mm lub większa niż 25 mm. Biorąc pod uwagę ryzyko uwięźnięcia stopy, szczelina musi być większa niż 100 mm.

Zdecydowanie najwięcej wymagań dotyczy jednak wytrzymałości mechanicznej i trwałości tego rodzaju mebli. W jednym z testów obciąża się dno łóżka w dwóch punktach oddalonych o 300 mm od środka łóżka siłą 1200 N. Wytrzymałość weryfikuje się, obciążając cyklicznie 10.000 razy mebel w trzech punktach siłą 1000 N. Miejsca przyłożenia tej siły są zdefiniowane w normie. Wytrzymałość brzegu łóżka testuje się siłą 1000 N przez 5000 cykli. Siła jest przykładana w środku łóżka, 200 mm w jego głąb, licząc od brzegu materaca. Kolejnym testem jest statyczne obciążenie łóżka siłą 1400 N, gdzie miejsce przyłożenia tej siły wybierane jest dowolnie przez eksperta prowadzącego badanie. Bazując na swoim doświadczeniu, wybiera punkt, który według niego ma najwyższe ryzyko uszkodzenia. Jeśli mebel nie uległ zniszczeniu, ekspert może dodatkowo wykonać ten test we wszystkich tych miejscach, w których widzi potencjalne zagrożenie.

Warto zwrócić uwagę na szczególny przypadek łóżek – łóżka piętrowego, które rozkłada się na dwa indywidualne łóżka pojedyncze. Każde łóżko z osobna musi wtedy spełniać wymagania normy PN-EN 1725:2001. Z perspektywy producenta jest to podwójne wyzwanie. Natomiast z punktu widzenia użytkownika spełnienie przez wyrób większej ilości rygorystycznych wymagań, zatem potencjalnie większa trwałość i wytrzymałość mebla.

Meble do przechowywania

Wymagania dla tej obszernej grupy mebli opisuje norma PN-EN 14073-2:2006. I tak, meble z elementami rurowymi powinny mieć je zamknięte/zaślepione. Wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z dwoma ruchomymi elementami, z wyłączeniem drzwi, klap i szuflad (łącznie z zawiasami/prowadnicami), elementy te podczas ruchu w każdym położeniu powinny mieć odległość mniejszą niż 8 mm lub większą niż 25 mm.

Pozostałe wymagania różnicuje się ze względu na podział mebli na dwie grupy. Meble stojące na podłodze lub przymocowane do budynku poddaje się badaniu stateczności oraz specjalnemu testowi mebli stojących przymocowanych do ściany budynku. Meble wiszące na przegrodzie i ścianie bada się pod względem odrywania się mebli przymocowanych do przegrody lub ściany, wytrzymałości przegrody i urządzeń mocujących.

Dalsze wymagania względem mebli do przechowywania dotyczą wyciągania półek, wytrzymałości podpór półek, wytrzymałości powierzchni wieńca górnego, wytrzymałości elementów wysuwanych i dynamicznego otwierania elementów wysuwanych. Bada się również ograniczniki blokujące otwarcie, obciążenia pionowe drzwi obrotowych, dynamiczne otwieranie drzwi przesuwnych i poziomych frontów żaluzjowych oraz wytrzymałość klap.

dr inż. Przemysław Zawodny

Kierownik Laboratorium Badawczego

TÜV Rheinland Polska Sp. z o.o.

.

Zakres odległości Promień: Km

0
Kategorie
ładowanie…

Dojazd

Wskazówki dojazdu

Pokaż dystans w

Użyj mojej lokalizacji, aby znaleźć najbliższego dostawcę usług